کد مطلب:1116 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

از آنجا كه انسان نيازمند دوستي با ديگران است آيا به قاعده و ضابطه هم نيازمند است؟

ايجاد رابطه حسنه با ديگران مورد اهتمام دين است و پيامبر اكرم((صلي الله عليه وآله))فرموده اند لاخير فيمن لايألف و لايولف ; خيري ندارد، كسي كه الفت نمي گيرد و نمي گذارد با او الفت بگيرند. اما از آنجا كه دوسيت، به داد و ستد اخلاقي مي انجامد بايد به گونه اي باشد كه بعد از مدتي انگشت حسرت به دندان نگزيم. رفيق خوب آن است كه ما را زياد كند نه آنكه بر كاستي هاي ما بيفزايد. آنجا كه اسلام حتي براي دانشمندي كه مزين به دانش است معيار نهاده و فرموده : العلم من يذكركم الله روئته ; عالم كسي است كه ديدن او خدا را به ياد تو آورد و رغبت به خير درا در شما برانگيزد... پس ديگر دوستي با ديگران جاي خود دارد. به صرف يك عنوان خوب نمي توان از قانونهاي حاكم بر آن فرار كرد.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ25ـ